czwartek, 9 lutego 2012

Nawiedziny, antologia farenheita



Opowiadania pełne humoru, czasem odrobiny grozy, niesamowitych światów i dziwnych bohaterów.




Nieco czystych danych o wydaniu.

Tytuł: Nawiedziny. Antologia Fahrenheita.
Autorzy: N. Garczyńska, Hanna Fronczak, Krzysztof Baranowski, Anna Zgierun, Barbara Smęder, Marta Kisiel, Radosław Scheller, Martyna Raduchowska, Maciej Żytowiecki, Tomasz Kilian, Aleksandra Zielińska, Andrzej W. Sawicki, Karolina Majcher.
Gatunek: Science fiction, fantasy, humor, horror, ludzie obdarzeni mocą, roboty, kosmos, podróże w czasie, inne przestrzenie, akcja, wampiry, nawiedzone budynki, zjawy, duchy, zbiór opowiadań,
Wydanie: Fabryka Słów, Lublin 2009.
Gabaryty: 450 stron, 12,5x19,5x3,3cm (format B6).
Oprawa: miękka, błyszcząca.
Cena zakupu: 7 zł.

Co nieco o zbiorze

Zbiór trzynastu(zapewne celowa liczba) opowiadań. Od razu muszę zaznaczyć, z żadnym się wcześniej nie spotkałem choć nie czytam wszystkich czasopism na rynku. Choć okładka jak i słowo na zachętę mogą się wydawać utrzymane w guście horrorów, tak opowiadania w ogromnej większości są raczej z pogranicza czarnego humoru a SF. Raptem trzy opowiadania nie przywołały uśmiechu na moich ustach, a jedno lub dwa wywołały wręcz taki atak, że dopytywano się co takiego przeczytałem. Wszystko jest w pewien sposób podzielone i nie ma nagłych przeskoków między poruszanymi tematami, choć osobiście sam bym zmienił kolejność w dwóch punktach. Wracając jednak do samych opowiadań, spotkamy większość z rzeczy które powinna się znaleźć w takiej książce. Będą więc zjawy czy też duchy nie chcące odejść w spokoju tylko przeszkadzają(nie straszą) mieszkańcom. Ludzi zafascynowanych zjawami do tego stopnia, że są gotowi stanąć w ich obronie, czy nawet obudzić wampira. Nie mogło zabraknąć opowiadań o nawiedzonych przedmiotach/domach. Nieco dziwią dwa opowiadania które raczej należałoby podczepić pod antologię opowiadań czysto science fiction, ale mimo wszystko przyjemnie się je czytało(chyba jedne z poważniejszych).

Co nieco o samym wydaniu

Kolejna pozycja od Fabryki. Przyzwoity żółtawy papier, kilka literówek, które zauważyłem, nieco rozprasza wąski górny margines - boczne są szersze, a dolny jest wręcz ogromny(może defekt mojego egzemplarza, nie porównywałem z innymi a szkoda). Mam wrażenie, że papier przebija odrobinkę bardziej niż w innych podobnych książkach od wydawnictwa, ale w pełni rekompensują to ilustracje na początku i końcu każdego opowiadania, których autorem jest Dominik Broniek, na prawdę dodają sporo uroku. Na końcu mamy zestaw reklam, na szczęście raptem 4 strony. Książka przeciętnych rozmiarów, jednak przy obecnych mrozach ciężko się ją czyta w autobusach, okładka jednak dość przyzwoicie znosi tego typu katusze.

Podsumowanie

Druga książka zakupiona przy okazji zakupów w markecie, z której jestem bardzo zadowolony. Kilka opowiadań bardzo wesołych, kilka cięższych. Nie wiem jak wy, ale ja nie przepadam za opowiadaniami. Szczególnie gdy autor zakreśli kontury czegoś, co mogłoby być podstawą porządnej książki, lub wręcz cyklu. Często pozostaje wówczas niedosyt, nie można na 40 stronach przedstawić dobrze bohaterów, którzy jednak zapadają nam w pamięć. Jednak literki są literkami a te lubię czytać więc nie zamykam się na tego typu pozycje. Z tej jestem bardzo zadowolony, i zapewne wiele osób będzie, szczególnie jeśli lubią opowiadania, humor i coś z pogranicza horroru a parodii. Bo kto nie lubi czytać o polskich studentkach zaczynających życie w angielskim miasteczku, czy ściśle tajnym spisku żydów, którym jednak nie chce się brać w nim udziału i wolą imprezować?

2 komentarze:

  1. Tym razem to się muszę publicznie przyczepić...
    http://fabrykaslow.com.pl/graficy.php?id=2&flash=y
    Pani Broniek jest niczego sobie Panem : P

    OdpowiedzUsuń
  2. A to dobre :) Faktycznie mój wielki, wielki błąd :)

    OdpowiedzUsuń